Het tragisch einde van de aap van de Valentijn

Naar mate het aapje van de Valentijn ouder werd, was het niet meer zo aanhankelijk, het had niet langer een vriendelijk karakter en het beestje had inderdaad aan sommige mensen een grondige hekel.

De HWTK van de Valentijn stond bij de aap in een heel slecht blaadje en als de Baas maar in de buurt kwam, liet de aap zijn tanden zien en maakte het beest vreemde, grommende geluiden, die niet wezen op een grote aanhankelijkheid of sympathie.

U moet weten dat het vak van HWTK in die dagen bestond uit het dragen van verantwoordelijkheid, veel drinken en het invullen van de machine verslagen voor het kantoor. Die laatste activiteit hield in dat alle gegevens uit het machinedagboek maandelijks nauwgezet op hele grote staten moesten worden overgenomen en er berekeningen op moesten worden losgelaten voor wat betreft het brandstofverbruik, vaartsnelheden, rendementen enz.

Op een zekere dag was de Baas bezig met het invullen van de staten. Zoals gebruikelijk op KPM schepen uit die tijd stonden alle deuren en patrijspoorten open, er was nog geen airconditioning en waren we afhankelijk van de natuurlijke ventilatie. Toen de Baas even weg moest, bleven uiteraard de deuren en poorten open staan. Op de een of andere manier had de aap zich van zijn tuigje weten te bevrijden, was door de openstaande poort de hut van de hwtk ingeklommen en had de machinestaten onder gepiest. Het werk van weken was in één klap verziekt. Of het per ongeluk gebeurde of opzettelijk zullen we nooit weten, maar boze tongen beweren dat de aap al die tijd op een goede gelegenheid heeft gewacht om de Baas een loer te draaien.

Toen de Baas terugkwam en de ravage zag heeft hij eerst enige tijd zijn Heer en Schepper aangeroepen, zag dat de aap weer op zijn plekje op de railing zat en had zich niet meer in hand. Met één sprong, die zelfs de aap verraste, en met een snelheid die men niet voor mogelijk hield bij zo’n lichaam met meer dan 20 jaar alcoholische tropenervaring, greep hij de aap bij zijn staart slingerde hem enige malen rond en liet hem los de zee in.

Zo kwam de aap van de Valentijn aan zijn eind.

I.S. Schaafsma