Een nachtmerrie van een jonge HWTK

Al vrij snel na het behalen van C2 kreeg ik mijn eerste plaatsing als hwtk; voor zo’n belangrijke positie was ik nog vrij jong amper 26 Jaar. Wat had je dan eigenlijk voor ervaring opgebouwd,weinig,maar je was jong en je was vereerd met de aanstelling. Je ging ervoor!

Enige ervaring ? Ja enkele reizen als HWTK op het ms Lemaire, echt een schip om op te beginnen,waar altijd wat loos was,geen reis ging zonder problemen. Een motorschip maar de dekwerktuigen werkten op stoom, dus hoofd-en hulpmotoren, maar dek werktuigen op stoom dus ook een stoombedrijf.

De eerste reis ging van Singapore / Bangkok om rijst te in balen te laden voor enkele Chinese havens, het was nog in de tijd van Mao Che Tung. Wat mij is bij gebleven was de uniforme uniseks kleding van mannen en vrouwen en het ongelofelijk tempo van het lossen van de balen rijst door verplichte, vrijwillige arbeid door ambtenaren ,onderwijzers in het weekend. De lossnelheid was zo hoog dat de beide stoomketels de stoomvoorziening van de lieren niet bij konden houden en het lostempo omlaag ging.

Natuurlijk viel dat op en kregen wij bezoek van de autoriteiten om de oorzaak van de vertragingen te onderzoeken want het zou wel eens sabotage kunnen zijn. Maar het liep voor mij nog redelijk goed af, toen werd vastgesteld dat de ketels niet meer stoom konden leveren, de branders werkten op het maximaal haalbare.

Na leeglossen weer terug naar Singapore waar geladen werd voor Rangoon. Een storing die mij is bij gebleven was het loswerken van de zuiger van de aangebouwde spoelpomp, dus stoppen en drijven. Tijdens het werk om de zuiger weer op een behoorlijke manier vast te zetten,kwam de eerste stuurman naar beneden en zei: jullie hebben nog een kwartier de tijd om de zaak weer draaiend te krijgen, anders hoeft het niet meer want dan zitten we op een rif.

Net op tijd kon de Sulzer weer gestart worden en konden we weer verder.

Op de terugreis naar Singapore kwam er een telegram van het kantoor in Singapore binnen met de mededeling dat ik na aankomst werd over geplaatst als HWTK op het ms van Cloon.

Toen de Lemaire de rede van Singapore naderde kwam de barkas (van het agentschap) ons tegemoet met het verzoek om onmiddellijk mijn barang (spullen) te pakken om naar de van Cloon te worden overgebracht die naar bleek uit de seinvlag -de blue peter- op vertrek lag. Het anker was al opgehaald en de van Cloon lag op stand-by.

Zodra ik op de gangway stond werd de motor op langzaam voorruit gezet en werd er vetrokken, koers Australië en Nieuw Zeeland .
Geen tijd om iets te bekijken of te regelen of over te dragen maar gelijk naar beneden om bij het manoeuvreren te zijn. Mijn voorganger was al vertrokken.

Toen ik na een paar dagen een ingewerkt was en weer tijd had om de zaken wat nauwkeuriger te bekijken kreeg ik de peilingen van de diverse tanks door.
Op basis van het peilbordje dat regelmatig werd ingevuld bleek dat een van de dubbele bodemtanks peiling 0 aangaf.
Toen kwam deze baru HWTK in paniek, bijna 150 ton MDF te kort, veel te weinig om Sidney of een andere haven te halen.

Op de kust van Nieuw Guinea, de Molukken en verder, was nergens een bunkermogelijkheid te bekennen, ja hier een drum van 200 liter en ergens anders een paar meer maar dat schoot natuurlijk niet op.
Zou mijn voorganger mij een loer hebben gedraaid door niet voldoende te hebben gebunkerd of kon er nog wat anders zijn, een lekkage misschien.

Ondertussen draaide de Stork 4 takt van 2100 apk rustig zijn omwentelingen zich uiteraard van geen kwaad bewust, maar de jonge hwtk deed geen oog meer dicht, hoe moest hij zich hier uitredden?
.Allerlei scenario’s spookten door mijn brein: maar alle mogelijkheden zouden resulteren in een daling op de ranglijst of zelfs degradatie naar een lagere rang of overplaatsing naar een strafschip.

Midden in de doorwaakte nacht viel het kwartje: kon er iets mis zijn met de peilingen? Als een speer naar beneden met de wtk van de wacht alle tanks gepeild en wat bleek: de betreffende dubbele bodem tank zat tot de vulpijp vol met mdf.
De betreffende tank was altijd leeg geweest en de olieman belast met het regelmatig peilen van de tanks had aangenomen dat de betreffende tank ook nu weer leeg zou zijn en het peilen maar over geslagen.

Voor het lange traject was betreffende tank afgevuld met voldoende diesel om Australië te halen.
De opluchting was groot en er kon een pait of twee vanaf om de laatste restanten van de zorg weg te werken.

Moraal van het verhaal :Vertrouwen is goed, Controle is beter.

I.S. Schaafsma